Τρόπος να ζεις

Ξεπεράστε το φόβο και ακολουθήστε το σκοπό σας


Η κοινωνία μας, μας λέει ότι το να ακολουθούμε την καρδιά μας είναι μια επικίνδυνη σπατάλη χρόνου και ενέργειας. Ότι πρέπει να κερδίσουμε την ευτυχία μας κάνοντας πράγματα που δεν θέλουμε να κάνουμε πραγματικά. Με το να υποφέρουμε. Και αν αυτό είναι λάθος;

Πεπρωμένο. Αποστολή. Σκοπός. Κάρμα.

Πολλά διαφορετικά ονόματα για αυτό το συγκεκριμένο στέρεο κάτι.  Αυτό το πράγμα που μας οδηγεί, αυτό το αίσθημα που μας τραβάει. Τα πράγματα που απολαμβάνουμε, αυτά που κάνουμε, αυτό το αίσθημα της ευτυχίας. Αυτό μοιάζει τόσο μα τόσο σωστό όταν δείχνουμε προς την πλευρά του.. αυτό το πράγμα που δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα δεύτερο καλύτερο – το χρήμα, τη δύναμη, τα προνόμια, το σεξ, τα υλικά αγαθά, το ταξίδι….- Αυτό το πράγμα που μας κάνει να αστράφτουμε μόνο που το σκεφτόμαστε, που μοιάζει υπέροχο, που μας φέρνει χαρά. Αυτό το πράγμα που όταν είναι απόν, μας αφήνει με έναν πόνο μέσα μας, ένα αίσθημα πως τα πράγματα πολύ απλά δεν είναι καλά.

Χρειάζεται απίστευτο κουράγιο για να προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα όνομα σε αυτό το πράγμα. Μερικές φορές δεν μπορεί να ονομαστεί. Είναι κάτι σαν τράβηγμα. Μαγνητικό. Ή μια κατεύθυνση. Ή ένα απλό σημείο φωτός, μια ιδέα, ένας βοηθός πλοήγησης, κάτι σταθερό και λαμπρό σαν τον πολικό αστέρα. Ίσως να είναι ένα αίσθημα, αυτή η απίστευτη, γαλήνια χαρά που εμφανίζεται όταν το βρίσκουμε, και η επίπονη αίσθηση της απώλειας όταν απομακρυνόμαστε από αυτό.

Όταν ακολουθούμε αυτόν τον πολικό αστέρα, προς τον σκοπό της ψυχής μας, τον λόγο που είμαστε σε αυτή τη γη, όταν πηγαίνουμε προς την κατεύθυνση του πεπρωμένου μας, τότε συμβαίνουν θαύματα. Αυτό ίσως ακούγεται χαζό ή γλοιώδες ή σαν κάποια New Age μπούρδα. Εκτός και αν το έχετε βιώσει οι ίδιοι. Τότε ξέρετε τι εννοώ. Εκείνες οι συμπτώσεις που αρχίζουν να μαζεύονται, οι απρόσμενες συναντήσεις, οι ευκαιρίες, τα συμβάντα, μεγάλα ή μικρά, σας βοηθούν στο δρόμο σας. Υπάρχει μια αίσθηση μαγείας. Υπάρχει μαγεία.

Μερικοί άνθρωποι θα το θεωρούσαν αυτό χαζή τύχη, ή ακόμα θα έπειθαν τον εαυτό τους ότι το αξίζουν, ότι δούλεψαν σκληρά και πήραν αυτό που ερχόταν προς το μέρος τους. Η προετοιμασία συναντάει την ευκαιρία. Καλά δεν τα λέω;

Αλλά να πώς έχει το πράγμα. Όπως επισημαίνει η Alison Armstrong στο «The Queen’s Code”, αν έχετε κερδίσει κάτι, τότε είναι μια πληρωμή, όχι δώρο. Αν θέλετε να πιστέψετε ότι οι άνθρωποι πρέπει να κερδίζουν τα πάντα σε αυτή τη ζωή, τότε αναπόφευκτα εσείς και άλλοι θα καταλήξετε απογοητευμένοι, να ζείτε  μεγαλοπρεπώς με ελεημοσύνες που δεν αξίζετε, γιατί κανείς μας δεν θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για να «κερδίσει» τις ζωές των φυτών και των ζώων που μας συντηρούν μέσω τροφής ή το θαύμα του οξυγόνου που δίνει ζωή στα κύτταρά μας και τα αναζωογονεί, ή την λατρεία των γονιών ή το θαύμα της ίδιας της ζωής. Θα καταλήγαμε όλοι απογοητευμένοι. Θα ήμασταν όλοι ανάξιοι.

Και αυτός είναι ένας πολύ λυπηρός τρόπος για να βλέπουμε τον κόσμο

Αυτά τα πράγματα -το φαγητό, ο αέρας, η οικογένεια, η αγάπη και η ίδια η ζωή- δεν είναι πληρωμή. Δεν μας πληρώνουν με αυτά για να παίρνουμε καλούς βαθμούς και να δουλεύουμε υπερωρίες τα σαββατοκύριακα. Να θυσιάζουμε τα όνειρά μας για να δουλεύουμε 9-5, για να πληρώνουμε τα δάνειά μας εγκαίρως και να μένουμε πιστοί σε αυτό. Δεν είναι κάτι που απλά πρέπει να κερδηθεί και κάτι που μπορούν να μας το πάρουν αν δεν κάνουμε αρκετά ή δεν τα πάμε καλά.  Όταν αρρωσταίνουμε. Όταν δουλεύουμε σε κάτι που κάποιος άλλος δεν εκτιμά (όπως αυτό το όνειρο, αυτός ο σκοπός, για παράδειγμα). Κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε να κερδίσει την παραμονή του σε αυτή την καλή Γη αν το σύμπαν κράταγε λογαριασμό. Αυτά τα πράγματα είναι δώρα.

Η φιλία, η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, ο χορός, τα δέντρα, ο φρέσκος αέρας, το νερό.. όλα τα καλύτερα πράγματα στη ζωή, όποια και να είναι αυτά για εσάς, είναι όλα δώρα. Όλα τα καλά πράγματα στη ζωή είναι. Όλη η ζωή είναι ένα δώρο.

Δεν χρειάζεται να αξίζετε ένα δώρο. Δεν χρειάζεται να το κερδίσετε. Το όλο νόημα είναι ότι σας έχουν δοθεί επειδή είστε καλοί, έμφυτα. Είστε αρκετά καλοί έτσι ακριβώς όπως είστε. Επειδή είστε εδώ για ένα λόγο, επειδή αυτό που έχετε να δώσετε είναι ιδιαίτερο και σημαντικό και το χρειάζεται ο κόσμος. Όχι αυτά που κέρδισε ο κόσμος, όχι αυτά που αξίζουν οι άλλοι, αλλά τα δώρα που φέρνετε. Όλοι μας δίνουμε ο ένας στον άλλον, βαθιά και χωρίς εγωισμό, απλά με το να υπάρχουμε.

Όταν συνδεόμαστε με τον σκοπό της καρδιάς μας, το πεπρωμένο της ψυχής μας, τον λόγο για τον οποίο είμαστε σε αυτή τη γη… είμαστε ικανοί να δώσουμε πολλά παραπάνω στον εαυτό μας και στους άλλους και σε ολόκληρη τη δημιουργία. Και έτσι, όλη η δημιουργία δίνει και σε εμάς.

Το αξίζουμε. Όχι επειδή το κερδίσαμε, επειδή ποτέ δε θα μπορούσαμε. Αλλά επειδή η ζωή είναι ωραία και έτσι είμαστε και εμείς.

Μερικές φορές χρειάζεται λίγος χρόνος για να βρούμε τον σκοπό μας. Μερικές φορές, υπάρχουν δύσκολα βήματα μπροστά μας, δυσκολίες που δεν φαίνονται καθόλου σαν δώρο. Μερικές φορές, αυτό το Αστέρι εξαφανίζεται πίσω από τα σύννεφα ή σας οδηγεί σε επικίνδυνα, σκοτεινά νερά.

Δε λέω ότι όλα είναι Αγάπη και Φως. Δεν είναι.

Θα είναι πολύ δύσκολα κάποιες φορές. Για μένα, το γράψιμο είναι ένα  μεγάλο κομμάτι της αποστολής μου. Ο σκοπός μου. Δε μπορούσα να το κάνω σχεδόν για δύο χρόνια, μετά το αυτοκινητιστικό ατύχημα που έβλαψε τον εγκέφαλό μου. Έπρεπε να δουλέψω σκληρά κάθε μέρα για να θεραπεύσω και να επανεκπαιδεύσω τον εγκέφαλό μου ώστε να επανέλθω στο επίπεδο επίγνωσης που ήμουν. Αρχικά δεν μπορούσα καν να θυμηθώ τις σωστές λέξεις και μόνο η προσπάθεια που έκανα, με έκανε να κλονίζομαι. Εξαιτίας της σκληρής μου δουλειάς, τώρα μπορώ να γράφω 30 με 60 λεπτά την ημέρα. Και αυτό περιλαμβάνει και τη δουλειά κάτω από έντονους και διαρκείς πονοκεφάλους, την πάλη με την απώλεια μνήμης, τη ζαλάδα που σχετίζεται με τα ισχυρά αναλγητικά και άλλα.

Αξίζει. Νιώθω τόσο καλά και με κάνει τόσο χαρούμενο. Ο καθένας έχει τον αγώνα του. Ο καθένας έχει διάφορα που τον πονάνε. Ο καθένας έχει διάφορες καταστάσεις που τον ρίχνουν από τα πόδια του. Και αυτό είναι εντάξει. Μπορεί και να είναι μέρος του δρόμου σας. Κάντε αυτό που θέλατε να κάνετε πάντα, όπως και να χει. Μερικές φορές, ένα κομμάτι του δρόμου που ακολουθούμε μπορεί να μας κάνει τον τύπο του ανθρώπου που είμαστε. Και αυτό είναι σκληρό. Και τρομακτικό. Αλλά πάντα αξίζει.

Όταν κινείστε στη σωστή κατεύθυνση, τα πράγματα θα λειτουργούν καλύτερα. Θα ξέρετε ότι τα πάτε καλά, βαθιά μέσα σας. Έχετε ένα δώρο που μόνο εσείς μπορείτε να δώσετε. Το χρειαζόμαστε.

Μετάφραση: awakengr.com via themindsjournal.com

Διαβάστε επίσης


To Top