Τρόπος να ζεις

Βάλε στόχους και δες τη ζωή να σου χαμογελάει


Γράφει ο Μ.Τ

Δεν υπάρχει πιο μεγάλη ικανοποίηση στη ζωή από το να βλέπεις τους στόχους σου να πραγματοποιούνται. 

Βάζω στόχο, σημαίνει ότι σχεδιάζω. Ότι πολεμώ και επιμένω. Ότι είμαι συμμέτοχος στο θεϊκό πλάνο της δημιουργίας. Ότι δεν αφήνω την μοίρα ή το πεπρωμένο να με παρασύρει, αλλά βάζω και εγώ το λιθαράκι μου στο να δω και να βιώσω την εξέλιξή μου έχοντας την ικανοποίηση ότι δημιούργησα. Συνέλαβα μια σκέψη, την έπραξα, είχε αποτέλεσμα.

Η αίσθηση του να σχεδιάζεις και να εκτελείς, η αίσθηση της δημιουργίας και της συνεχούς προσπάθειας για ένα θεμιτό αποτέλεσμα που θα δώσει ώθηση στη ζωή σου, σε γεμίζει ενέργεια, σου δίνει σκοπό και νόημα, σε βγάζει από την στασιμότητα και σε κάνει να βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Κοιτάξτε τριγύρω σας. Τι βλέπετε; Οι πιο πετυχημένοι είναι αυτοί που δουλεύουν ακούραστα, γεμάτοι ενέργεια με σχέδιο και στόχους. Οι στόχοι τούς δίνουν κίνητρο και το κίνητρο σε κινητοποιεί θες δε θες.

Παρατηρείστε τους ανθρώπους που δεν έχουν στόχους. Έχουν μπει στον «αυτόματο πιλότο», δεν ξέρουν τι θέλουν από τη ζωή τους, πάσχουν από έλλειψη ενέργειας, τα κίνητρά τους είναι μηδαμινά και υποφέρουν από στρες και κατάθλιψη. Μα είναι λογικό! Πώς μπορείς να αισθάνεσαι γεμάτος όταν δεν έχεις κάποιον σκοπό να εκπληρώσεις; Από που περιμένεις να πάρεις το ερέθισμα για να ξυπνήσεις και να στρωθείς με ζήλο στην εκπλήρωση κάποιου σκοπού όταν αυτός ο σκοπός είναι ανύπαρκτος;

Ακόμα και ο Σίσυφος που η τιμωρία του από τους θεούς ήταν να ανεβάζει με κόπο έναν βράχο στην κορυφή ενός λόφου και όταν το κατόρθωνε ο βράχος κύλαγε κάτω, ποτέ δεν σταμάτησε την προσπάθειά του. Είχε κίνητρο. Είχε σκοπό να τα καταφέρει. Γι αυτό και παρόλο που πάντα ο βράχος έπεφτε από την κορυφή, ο Σίσυφος επέμενε, ξανάρχιζε την επίπονη προσπάθειά του και πάλευε να εκπληρώσει τον στόχο του. Να παραμείνει ο βράχος στην κορυφή του λόφου.

Οι στόχοι είναι οι σημαδούρες που βάζουμε στον απέραντο ωκεανό που λέγεται ζωή, ώστε να μην χάσουμε το δρόμο μας και να φτάσουμε στο λιμάνι εκείνο όπου μας περιμένουν οι καρποί των κόπων μας για να τους γευτούμε.

Αν λοιπόν θέλουμε να βιώσουμε την πληρότητα και να γευτούμε τους καρπούς του πεπρωμένου μας, ένα πεπρωμένο όμως στο οποίο εμείς οι ίδιοι υποδείξαμε την κατευθυντήρια οδό και δεν αποδεχτήκαμε το ρόλο του πιονιού ή της μαριονέτας, τότε ας σχεδιάσουμε τη ζωή μας βάσει στόχων και κινήτρων.

Γιατί το χαμόγελο της ζωής προς εμάς, είναι το καλύτερο χαμόγελο που μπορούμε να δούμε ποτέ μας.

Διαβάστε επίσης


To Top