Γράφει η Καλπακίδου Βικτωρία
Τολμάς να ζήσεις τελικά ή απλά αναπνέεις; Βγάζεις φράγκα, έχεις ενεργά social, ταξιδεύεις με τους κολλητούς, ακούς ακόμα τραγούδια που με θυμίζουν άραγε..;
Για μένα πάντα υπήρχαν λύσεις. Δεν ήξερα τι θα πει αδιέξοδο. Το μόνο που ήξερα ήταν να ορμάω σε κάθε μάχη χωρίς καν να σκεφτώ ποιανού μάχη είναι αυτή. Για τους ανθρώπους που αγαπάω μπορώ. Ίσως να είμαι ρομαντική, αισιόδοξη και να εθελοτυφλώ. Τα συναισθήματα μου όμως τα βιώνω τόσο έντονα που ανακουφίζεται η ψυχή μου. Και αναρωτιέμαι… πώς γίνεται να μη τολμάς να νιώσεις ;
Πώς γίνεται να βασίζεσαι ακόμα στο τραύμα σου και να λες, όχι εγώ με τίποτα δε θα ξανά πέσω σε αυτή τη παγίδα, δε θα την ξανά πατήσω. Φοβάσαι λουλούδι μου. Είναι λογικό. Πληγώθηκες. Και. Θα αναμοχλεύεις για πάντα αυτή τη συνταγή στο μυαλό σου ; Θα σε καθησυχάζεις ότι ήταν ότι καλύτερο μπορούσες να κάνεις και τώρα πρέπει να εστιάσεις στη καριέρα σου στην υπόλοιπη ζωή σου τέλος πάντων; Θα γνωρίζεις ανθρώπους αλλά θα τους κρατάς σε απόσταση; Θα τους δείχνεις όσα λιγότερα μπορείς μη τυχόν και νιώσεις κάτι παραπάνω. Μη τυχόν και δεν πάρεις ακριβώς όσα έδωσες. Πόσο θλιβερό.
Ειλικρινά θλίβομαι βαθιά όταν ακούω ιστορίες αγάπης ανθρώπων που χωρίζουν ενώ θεωρητικά αγαπιούνται.
Εν έτη 2024 χώρισαν 2 παιδιά που είχαν απίστευτη χημεία, μιλούσαν με τα μάτια. Απλά υπήρχαν ο ένας διπλά στον άλλο. Κυλούσαν ο ένας δίπλα στον άλλον. Χώρισαν λόγω διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων. Η ζωή της κοπέλας είχε ήδη καθοριστεί από τα θέλω των γονιών της. Του είπε «Λυπάμαι, δεν έχω τα κότσια να χάσω την οικογένεια μου για να είμαι μαζί σου.»
3 χρόνια σχέση, ο Γ. αποφάσισε να χωρίσει με την Μ. γιατί εκείνη ήθελε να φύγει στο εξωτερικό, να κυνηγήσει τα όνειρα της και δε τόλμησε να παρατήσει τη σίγουρη και καλή δουλειά του στην Ελλάδα. Τώρα ο Γ. έχει άλλη κοπέλα αλλά στους φίλους του εξομολογείται ότι ακόμα αγαπάει την Μ.
Ο Ν και η Ε σπούδαζαν στην ίδια πόλη και είχαν μια όμορφη και αξιοζήλευτη σχέση. Όταν η Ε. τελείωσε της σπουδές της, έπρεπε να γυρίσει στη πόλη της η οποία ήταν 2 ώρες μακριά από εκεί που σπούδαζε. Ο Ν της ζήτησε να χωρίσουν γιατί θωρούσε την απόσταση πρόβλημα. 1 χρόνο μετά η Ε. επιστρέφει για μεταπτυχιακό. Ο Γ. ακόμα λιώνει γ αυτήν επέλεξε όμως να φτιάξει μια νέα σχέση.
Ο Σ. όταν γνώρισε την Χ. είχε μείνει να την κοιτάει σα να είναι από άλλο πλανήτη. Απίστευτο χιούμορ, σεξουαλική χημεία και απολάμβαναν ίδιες δραστηριότητες. Ο Σ. δεν ήθελε να κάνει σχέση, ήθελε μόνο σεξ. Η Χ. αποφάσισε να πάει παρακάτω. Ο Σ. 1 χρόνο μετά της ζήτησε συγνώμη που δεν τόλμησε να της πει ότι έχει ανασφάλειες, ότι τη ζήλευε, ότι την ήθελε μόνο γι’ αυτόν. Ότι αυτά που βρήκε σε αυτήν ήταν τα σημαντικά, τα ουσιώδη. Η Χ. ήταν ήδη σε μια νέα σχέση.
Τα παραπάνω υποκείμενα λοιπόν δεν τόλμησαν. Προτίμησαν το άκουσμα της λογικής, του εγωισμού, του τραύματος και της ανασφάλειας, του βολέματος. Δεν έστειλαν ποτέ κανένα μήνυμα, κανένα γράμμα, κανένα τραγούδι. Δεν πρόδωσαν τους άλλους, όχι περισσότερο από τους εαυτούς τους. Δειλά ανθρωπάκια. Ο έρωτας που σου προσφέρει ένας άνθρωπος αποτελεί δώρο που εσύ δεν το ανοίγεις καν ορισμένες φορές. Το επέστρεψες αν και το ήθελες διακαώς.
Καταβάθος νιώθεις ανακούφιση, ότι καλά έκανες τελικά, που να μπλέξεις τώρα. Καλύτερα μόνος σου. Ασφαλής μέσα στην ανασφάλεια σου. Και περνάνε τα χρόνια και σκληραίνει η καρδιά σου. Και ξεχνάς ότι κάποτε ήσουν άνθρωπος.
Εν κατακλείδι, ακόμα και αν τολμούσαν να είναι μαζί, κανείς δε μπορεί να σου υποσχεθεί ότι δε θα πληγώσεις, δε θα πληγωθείς, ότι αυτή η συνταγή θα πετύχει! Βρε άνθρωπε, τόλμα! Ζήσε! Χάρισε τον εαυτό σου, στο τέλος της ημέρας, ό,τι μας λείπει το έχουμε μέσα μας βρε κουτό, κανείς δε μπορεί να μας πάρει τη ψυχούλα μας. Να είσαι υπεύθυνος για σένα, να χαμογελάς και να σκέφτεσαι ότι εσύ τουλάχιστον προσπάθησες.
Να σε προσέχεις και να αγαπάς δυνατά…
Διαβάστε επίσης
