Οι περισσότερες θρησκείες έχουν τις πεποιθήσεις τους που αφορούν την μετά θάνατον ζωή. Ωστόσο, αυτό που πιστεύουν οι Βουδιστές ότι συμβαίνει μετά τον θάνατο είναι μοναδικά όμορφο.
Σύμφωνα με τους Βουδιστές, στο τέλος, όλοι μας θα πεθάνουμε ως μέρος του φυσικού κύκλου της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης. Γι αυτούς, ο θάνατος δεν είναι το τελικό βήμα αλλά ακόμα ένα βήμα ενός κύκλου που δεν τελειώνει ποτέ. Ο Βουδιστής πιστεύει ότι ο θάνατος είναι απλώς ο φυσικός θάνατος του ανθρώπινου σώματος μας. Παρά την επιθυμία μας να διατηρήσουμε αυτό το φυσικό σώμα, όπως καθετί άλλο αποσυντίθεται και πεθαίνει, το ίδιο κάνει και το σώμα μας.
Ο κύκλος της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης αναφέρεται ως Σαμσάρα. Και αυτός ο κύκλος ωθεί την ενέργεια της ζωής μας να μετακινηθεί από το φυσικό μας σώμα μετά τον θάνατο σε μια άλλη μορφή.
Ωστόσο, όπως πολλές θρησκείες τείνουν να εστιάζουν στις καλές πράξεις που διασφαλίζουν μια καλύτερη μετά θάνατον ζωή, το ίδιο ισχύει και για τους Βουδιστές. Πιστεύουν ότι μέσω των καλών πράξεων, της ηθικής συμπεριφοράς και της σοφίας, η ψυχή φωτίζεται ακόμα περισσότερο με κάθε ζωή. Αυτές οι πράξεις θετικότητας εξασφαλίζουν ότι θα έχουν μια καλύτερη αναγέννηση, ενώ οι αρνητικές πράξεις οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα.
Μόλις το άτομο αποκτήσει την πραγματική φώτιση ή την Νιρβάνα και πεθάνει, ξεφεύγει από την Σαμσάρα. Για να λάβει την φώτιση, ο Βουδιστής πρέπει τελικά να συνειδητοποιήσει και να αποδεχθεί τις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες και να αφυπνιστεί.
Η ίδια ιδεολογία, να πράττουμε και να σκεφτόμαστε θετικά για να προχωρήσουμε, κρύβεται πίσω από την πίστη στο Κάρμα. Βασικά, αν κάνετε καλά πράγματα για τους άλλους και προχωράτε με θετικό τρόπο θα δημιουργήσετε καλό Κάρμα. Αντίθετα, κάνοντας αρνητικά πράγματα που οδηγούν σε μια κακή ζωή, φέρνουν κακό Κάρμα και αποτρέπουν την εξέλιξη σας μέσω της αναγέννησης.
Ο Βούδας δίδασκε στους μαθητές του να μην φοβούνται τον θάνατο, αλλά αντίθετα να τον θεωρούν ως ένα ακόμα βήμα προς την διαφώτιση. Μόλις ένα άτομο πεθάνει, οι Βουδιστές πιστεύουν ότι μετενσαρκώνεται σε ένα από τα έξι επίπεδα: στον παράδεισο, στην κόλαση, σε ζώο, σε ανθρώπινο ον, σε ασούρα ή σε πεινασμένο φάντασμα. Το Κάρμα του ατόμου αποφασίζει που πηγαίνει το άτομο. Ωστόσο, κανένα από αυτά τα επίπεδα δεν είναι μόνιμο.
Και αν έμεινε κάτι από την σκέψη του Βούδα αυτό είναι η προετοιμασία για τον θάνατο με τον καθαρισμό του μυαλού του σώματος και του πνεύματος. Εξέφρασε επίσης, την σημασία του να μην προσκολλόμαστε στα υλικά αγαθά. Οπότε, αντί να κολλάμε στην προσωρινή ζωή μας, αντιθέτως ενθάρρυνε την αποδοχή του θανάτου ως απλώς ακόμα ένα βήμα προς τον τελικό στόχο: την Νιρβάνα.
Διαβάστε επίσης
