Τα τεράστια πέτρινα κεφάλια στο Νησί του Πάσχα είναι εικόνες που όλοι έχουμε δει ή που έχουμε ακούσει μεγαλώνοντας και το να τα επισκεφθούμε για να τα δούμε από κοντά αποτελεί όνειρο πολλών.
Ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι νομίζουν ότι υπάρχουν μόνο κεφάλια είναι επειδή υπάρχουν περίπου 150 αγάλματα θαμμένα μέχρι τους ώμους στην πλαγιά του ηφαιστείου και αυτά είναι τα πιο διάσημα από όλα τα αγάλματα που υπάρχουν στο Νησί του Πάσχα.
Τα εκατοντάδες γλυπτά που βρέθηκαν σε όλο το νησί αποδεικνύουν τον προχωρημένο μεγαλιθικό πολιτισμό της Πολυνησίας.
Το Νησί του Πάσχα είναι ένα από τα πιο απομακρυσμένα κατοικημένα νησιά του κόσμου.
Το κοντινότερο κατοικημένο νησί (με περίπου 50 κατοίκους το 2013) είναι οι Νήσοι Πίτκαιρν και βρίσκονται 1.289 μίλια μακριά. Η κοντινότερη πόλη με πληθυσμό πάνω από 500 άτομα είναι η Rikitea στη Νήσο Μανγκαρέβα, 1.619 μίλια μακριά και το κοντινότερο ηπειρωτικό σημείο βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της Χιλής 2.182 μίλια μακριά.
Τα μεγάλα πέτρινα αγάλματα ή μοάι για τα οποία είναι γνωστό το Νησί του Πάσχα σκαλίστηκαν την περίοδο 1100-1680 μ.Χ. Συνολικά 887 μονολιθικά αγάλματα έχουν καταγραφεί στο νησί και σε μουσειακές συλλογές.
Αν και είναι γνωστά ως «τα κεφάλια στο Νησί του Πάσχα» τα αγάλματα έχουν κορμό, που φτάνει μέχρι την κορυφή των μηρών. Ένας μικρός αριθμός αγαλμάτων είναι ολόκληρες φιγούρες που γονατίζουν με τα χέρια στο στομάχι τους. Κάποια όρθια μοάι έχουν θαφτεί μέχρι τον λαιμό λόγω της μεταβολής του εδάφους.
Σχεδόν όλα τα μοάι (το 95%) είναι σκαλισμένα από συμπιεσμένη, εύκολα επεξεργασμένη στερεοποιημένη ηφαιστειακή τέφρα και τούφα που βρέθηκε στην πλαγιά του εξαφανισμένου ηφαιστείου Rano Raraku. Οι ντόπιοι κάτοικοι του νησιού που τα σκάλισαν χρησιμοποίησαν πέτρινες σμίλες, κυρίως από βασάλτη που υπήρχε σε όλο το λατομείο.
Ενώ κατασκεύαζαν τα αγάλματα, έβρεχαν την ηφαιστειακή πέτρα με νερό για να την μαλακώσουν. Παρόλο που πολλές ομάδες έκαναν ταυτόχρονα διαφορετικά αγάλματα, ένα μόνο μοάι ήθελε περίπου πέντε ή έξι άτομα και έναν χρόνο για να ολοκληρωθεί.
Κάθε άγαλμα αντιπροσώπευε τον νεκρό επικεφαλή μιας γενεαλογίας.
Μόνο το ένα τέταρτο των αγαλμάτων εγκαταστάθηκαν. Σχεδόν τα μισά παρέμειναν στο λατομείο στο Rano Raraku και τα υπόλοιπα βρέθηκαν αλλού πιθανώς στον δρόμο τους προς τις επιδιωκόμενες τοποθεσίες. Το μεγαλύτερο μοάι που βρέθηκε είναι γνωστό ως «Paro». Ζυγίζει 82 τόνους και είναι 10 μέτρα ψηλό. Αρκετά άλλα αγάλματα που μεταφέρθηκαν στις βόρειες και νότιες ακτές έχουν παρόμοιο βάρος.
Το πιθανό μέσο με το οποίο μεταφέρθηκαν τα αγάλματα είναι μέσω του «miro manga erua», ενός έλκηθρου με σχήμα σαν Υ που έσερνε σχοινιά φτιαγμένα από τον φλοιό του δέντρου hau που δένονταν στον λαιμό των αγαλμάτων.
Χρειάζονταν από 180 έως 250 άτομα για να το τραβήξουν ανάλογα με το μέγεθος του μοάι. Περίπου 50 από τα αγάλματα έχουν επανατοποθετηθεί στη σύγχρονη εποχή. Ένα από τα πρώτα ήταν το μοάι «Ahu Ature Huke» στην παραλία Anakena το 1956. Η ανέγερση του έγινε με παραδοσιακές μεθόδους στα πλαίσια της αποστολής του Θορ Χέιερνταλ.
awakengr.com με πληροφορίες από το mysticalraven.com
Διαβάστε επίσης
