Σκέψεις - Απόψεις

Στους ανοιχτούς κύκλους, ή μένεις μέσα και αργοπεθαίνεις ή βγαίνεις έξω και εξαφανίζεσαι.


Γράφει η Μπέττυ Κούτσιου

Εμένα μου αρέσει να κλείνω τους κύκλους μου. Νιώθω άβολα όταν είναι μισάνοιχτοι και ματώνω. Καλύτερα να ξέρω ότι άλλος ένας έκλεισε, παρά να είμαι μέσα του και να αργοπεθαίνω.

Εγώ δεν ζω στα δήθεν και στα ίσως. Δεν αναπνέω στα μπορεί και στα δεν ξέρω. Δεν υπάρχω εάν με αφήσεις μισόγυμνη. Ή ντύσε με ή άφησε με γυμνή, αλλά κάνε κάτι γενναίο. Μην με τυραννάς με την αβεβαιότητα σου, μην μου μαραζώνεις την καρδιά με την αστάθεια σου. Άφησε με να κολυμπώ στα βαθιά χωρίς σωσίβιο, μα μην με βουλιάζεις στα ρηχά δεν μου ταιριάζει.

Η δική μου καρδιά δεν κάνει ρυτίδες. Μπορώ να την ξεριζώσω να στην δώσω, μπορείς να την βγάλεις με νυστέρι, δεν θα παραπονεθώ. Μα μην της κόβεις κάθε μέρα και από ένα κομματάκι. Μην την χαραμίζεις. Καλύτερα να την πετάξω στα σκυλιά πάρα να την πετσοκόβεις κατά πως σε βολεύει. Δεν στην δανείζω. Την δική μου καρδιά, την θέλω ολόκληρη ή την χαρίζω ολόκληρη.

Γι’ αυτό δεν γουστάρω τους ανοιχτούς κύκλους. Η βάλε με μέσα ή κλείδωσε με απ’ έξω. Μην με μαγκώσεις όμως την ώρα που θέλω να βγω. Εκεί ματώνω και γίνομαι επικίνδυνη. Και γίνομαι αέρας. Και γίνομαι σκόνη. Και εξαφανιζόμαι.

Γι’ αυτό οι δικοί μου κύκλοι είναι τετράγωνοι. Μου αρέσουν οι γωνίες. Να κουρνιάζω, να ξαπλώνω, να κρύβομαι.

Εικόνα: Camila Raw

Διαβάστε επίσης


To Top