Όταν ζητάς ένα σημάδι, θα το λάβεις, είναι αναμφισβήτητο. Είναι πολλές οι φορές που έχω ζητήσει μια «σημαδούρα» από τα παιδιά εκεί πάνω αλλά τις περισσότερες φορές αφήνομαι στη ροή των δικών μου αποφάσεων, θέλοντας να δοκιμάσω τον δρόμο χωρίς παπούτσια.
Στην πρώτη περίπτωση, πάντα έπαιρνα ένα σημάδι που ευγενικά θα μου φωτίσει τις επιλογές μου χωρίς να μου πει τί να κάνω. Στην δεύτερη περίπτωση, όταν βρίσκομαι στη φάση ανακάλυψης ενός δρόμου νέας συνειδητοποίησης και εμπειρίας, ακολουθώ την καρδιά μου. Και αν κάτι θέλει να μου πει το Σύμπαν, μου στέλνει σημάδια χωρίς να τα έχω αιτηθεί.
Πολλές φορές, η αίτηση για ένα σημάδι εκφράζει την ανάγκη να αποφύγουμε ένα λάθος.
Έχω μάθει πολλά από τα «λάθη» μου και έχουν υπάρξει οι καλύτεροι δάσκαλοί μου όχι τόσο για το τί να αποφύγω στο μέλλον και να μπω σε μια προστατευτική φούσκα αλλά ως πολύτιμο υλικό φιλοσοφίας και παρατήρησης. Δεν σπαταλάω την ενέργεια του Σύμπαντος ζητώντας σημάδια όλη την ώρα αλλά συνειδητά ελίσσομαι στην ανθρώπινη εμπειρία μου, δοκιμάζω, πέφτω, σηκώνομαι, απογοητεύομαι, ενθουσιάζομαι, παρατάω ένα πράγμα για να πιάσω κάτι άλλο… γενικά δοκιμάζω από όλες τις τούρτες που θα βρεθούν μπροστά μου. Και όταν η σφαίρα φιλοσοφίας μου κατασταλάξει κάποιες γεύσεις σε εκείνες που δεν μου αρέσουν, νιώθω πως αφαιρώ ακόμη μια στρώση του κρεμμυδιού που σταδιακά με κάνει να ανακαλύπτω τι ΔΕΝ είμαι.
Ο καθένας θα πάρει το δικό του σημάδι με διαφορετικούς τρόπους.
Εμένα μου μιλάνε συνήθως μέσα από τα όνειρα και μέσω αγαπημένων μου προσώπων, όπως η γιαγιά μου και ο πατέρας μου που έχουν περάσει από την άλλη μεριά του πέπλου και έχουν γίνει οδηγοί μου. Στα όνειρά μου, ζουν μαζί μου παραβολές που όταν θα ξυπνήσω, θα ερμηνεύσω εύκολα. Όταν ζητάω ένα σημάδι, απελευθερώνω την αναμονή. Με αυτό τον τρόπο αφήνω ελεύθερο χώρο στο Σύμπαν να δράσει, ακόμη και το ότι τελικά, ίσως να μην χρειάζεται να μου στείλουν οι από πάνω κάποιο σημάδι, καθώς εξυπηρετεί καλύτερα να έχω την εμπειρία του απρόβλεπτου.
Εδώ και αρκετό καιρό, σπάνια ζητάω σημάδια. Με όλο τον σεβασμό προς το Σύμπαν, προτιμώ να οξύνω τις δικές μου αισθήσεις εξερευνώντας το μονοπάτι μου και να εκθέτω τον εαυτό μου σε μια συνεχή αλληλεπίδραση με τα πάντα γύρω μου, κάνοντας πολλά όμορφα «λάθη». Ω, πόσο πολύτιμα είναι… αποτελούν για μένα μιαν αστείρευτη πηγή τροφής του πνεύματός μου.
Παλαιότερα, νόμιζα πως για να ακολουθήσω έναν πνευματικό δρόμο, θα έπρεπε να είμαι σε μια συνεχή επικοινωνία με το Όλα Όσα Είναι, να εξηγώ τα πάντα με βάση το Πνεύμα και να βλέπω δάσκαλους και αρχαγγέλους παντού. Έπειτα παρατήρησα πως η τάση να μεταφέρεται – ως αναμφισβήτητη αλήθεια – μια πληροφόρηση επειδή την είπε μια οντότητα – άρα ερχόταν συστημένη -, έδινε τέλεια λαβή στους ασυνείδητους χειριστές για να δημιουργήσουν αυλές. Και κάπου εκεί, σταματάς να θυμάσαι πως κουβαλάς έναν άνθρωπο.
Είναι πολύ εύκολο να κουκουλώνεις ανθρώπινες συμπεριφορές κάτω από την ξερή αποδοχή του αυτού του ανθρώπου, σα να είναι μια δευτεράντζα που σέρνεις, μη δίνοντας λογαριασμό να πάρεις την ευθύνη της συμπεριφοράς του και να την κάνεις να βαδίσει πιο ίσια. Αυτό είναι και το εγωιστικό κομμάτι της αφύπνισης στον δυτικό πολιτισμό και η παρατήρηση επ αυτής, μου έδωσε πολλή τροφή για σκέψη, φιλοσοφίας και παρατήρησης.
Το Σύμπαν που αφουγκράζομαι κάνει τη δική του δουλειά και καθρεπτίζει την οπτική του στους ανθρώπους – κι αν έχει κάτι να πει μέσω του ανθρώπου μου, θα το γράψω. Σε κάποιους θα φανεί αδιάφορο, σε άλλους, πηγή έμπνευσης και εν-δυνάμωσης. Δεν σημαίνει πως εγώ μόνο το ακούω και δε με κάνει ξεχωριστή. Ο καθένας μπορεί να βαπτίσει όπως θέλει εκείνη τη φωνή που ακούει μέσα του η οποία προέρχεται από την καρδιά και όχι από το κεφάλι του.
Άνθρωπε, όλες οι απαντήσεις που ζητάς και τα σημάδια, το αν είναι κάτι καλό να κάνεις ή να ακολουθήσεις, φωλιάζουν μέσα σου.
Καλοθελητές να ερμηνεύσουν την δική σου επικοινωνία με το Σύμπαν υπάρχουν παντού, μα ο Θεός σε σπρώχνει να αρπάξεις ένα κουτάλι και να γευτείς ανθρώπινη ζωή με ντομπροσύνη. Να κάνεις λάθη, να παρεξηγιέσαι, να εκφράζεσαι για να έχεις εμπειρίες κι ας σε δείχνουν με το δάχτυλο.
Οι εμπειρίες χωρίς παρατήρηση και φιλοσοφία, είναι σα μια κάμπια που δεν εκπλήρωσε το σκοπό της να γίνει πεταλούδα. Δεν τα ξέρεις όλα αλλά όσα γεύεσαι με το δικό σου κουτάλι, κοίτα να τα μάθεις καλά γιατί κανένας άλλος δεν μπορεί να τα μάθει για λογαριασμό σου. Αυτά που σου αναλογούν να μάθεις, κρύβουν ευλογίες που μόνο σε σένα μπορούν να μιλήσουν.
Η φωνή του Σύμπαντος καλό είναι να ακούγεται μέσα από κάθε μέσο διακανάλωσης αλλά όταν ο άνθρωπος υψώνει ανάστημα γιατί κατάφερε επιτέλους να το ακούσει πάνω από όλες τις φωνές… και να μην ξεχάσει πως παραμένει άνθρωπος… το Σύμπαν είναι εκείνο που υποκλίνεται σε αυτόν.
Και όλα είναι μια χαρά στον κόσμο σου…
Με αγάπη,
Έλενα Έρα – elenaera.com