Σκέψεις - Απόψεις

“Από ανθρώπους τρομακτικά ευφυείς για την γενιά τους”


Τα μάτια πάντοτε ήταν το σημείο όπου με ωθούσαν να εμπιστευτώ έναν άνθρωπο
Ώσπου ήρθε η στιγμή και στο δικό σου βλέμμα αντίκρισα το δικό μου
Εκείνο το καθρέφτισμα ήταν τόσο ξεχωριστό, σαν να κοιτούσα την ψυχή μου.

Η θάλασσα μόνο είναι σε θέση να γνωρίζει
Όσα οι ποιητές πνίγουν μέσα σε κάθε κύμα της.
Μην θαρρείς πως με φοβίζεις
Κάποτε τα έβαλα και με τον δαίμονα που ψεύτικα χαμογελούσε.

Ξεμύτισε τάχα με χαμόγελο φίλου άλλοτε με συντρόφου και εν τέλει με καλού ανθρώπου.
Τα περάσματα μου ανάμεσα του ήταν ήδη αρκετά
Δεν τρέφω αυταπάτες μην ξεγελιέσαι πια.

Όσα η στιγμή μου έφερε δεν πρόλαβες να δεις σε μια ζωή
Κι όσα μου δίδαξε ο πληγωμένος θεριστής δεν τα είδες
Κι αν με αυταπάτες ζεις ακόμη, η ζωή κυλά και προχωρά και συ θαρρείς πως ζεις και ονειρεύεσαι μα είναι όλα ψεύτικα, χαθήκανε όλα τα γνήσια βλέμματα από την ζωή μας.

Και πορευόμαστε με δανεικά αισθήματα
Ζώντας μια δανική ζωή
Όπου οι μετρήσεις καταγράφονται καθημερινά
Και μόλις θα σου ζητηθεί η εξόφληση ξαφνικά θα ξυπνήσεις, να θα είναι πλέον αργά.

Πάντα οι ποιητές βασανιζόταν, έβλεπαν την σκληρή πραγματικότητα μα δεν μπορούσαν να  εκφραστούν.
Δεν θέλανε να χαλάσουν κανενός το όνειρο.
Και έτσι γεννήθηκε η ποίηση
Από ανθρώπους τρομακτικά ευφυείς για την γενιά τους.

Ιωάννα Παλμπά

Διαβάστε επίσης


To Top