Τίποτα δεν πάει χαμένο σε αυτή τη ζωή. Ούτε οι καλές στιγμές ούτε οι κακές, ούτε τα χαμόγελα ούτε τα δάκρυα, ούτε οι λέξεις ούτε οι πράξεις. Όλα μένουν, τίποτα δεν ξεχνιέται. Ό, τι και να επιλέξεις να κάνεις ή και να μην κάνεις σε σημαδεύει, σε χαρακτηρίζει, σε διαμορφώνει έτσι όπως αυτό διαλέγει, γιατί του χαρίζεσαι, δεν τσιγκουνεύεσαι ούτε ένα μέρος του εαυτού σου.
Απλόχερα δίνεσαι σε κάθε σου επιλογή κι αυτή σε ρουφά γιατί το καθετί που συμβαίνει στο σύμπαν έχει την ανάγκη να αποτυπωθεί σε αυτό.
Έτσι και οι άνθρωποι. Όλοι τους κάτι σου προσφέρουν, κάπως σε σημαδεύουν, κανείς- ούτε καν ως περαστικός- δεν μπαίνει ή φεύγει από τη ζωή σου, χωρίς ένα δώρο για εσένα. Είτε τον αγάπησες είτε όχι, είτε πήγες κοντά του είτε τον κράτησες σε απόσταση, δεν τον ενδιαφέρει, ήρθε στη ζωή σου για να σου μάθει κάτι και θα το κάνει, ακόμα κι εάν το μάθεις όταν θα του κλείσεις την πόρτα.
Κάνεις δε σου εγγυάται, πως θα σε εκπαιδεύσουν με τρόπο συμβατό με την προσωπικότητά σου, με τον χαρακτήρα, τη μοναδικότητα και την αυθεντικότητα του εαυτού σου. Απεναντίας, τα μεγαλύτερα μαθήματα δίνονται αντίστροφα της φύσης μας, μόνο τότε καταλαβαίνουμε την σημασία όλων των ταιριαστών κι αρχίζουμε να αναθεωρούμε συμπεριφορές μας. Παρ’ όλ’ αυτά, οφείλουμε να φερθούμε στον εκάστοτε άνθρωπο που μπαίνει στη ζωή μας έντιμα κι αξιοπρεπέστατα, αναγνωρίζοντας τη συμβολή του σε κάθε κομμάτι αυτής, ασχέτως εάν είναι μικρή ή μεγάλη.
Nα θυμάσαι λοιπόν πάντα τους ανθρώπους που σε έφεραν σε δύσκολη θέση. Μην την ξεχάσεις αυτήν την κατηγορία ανθρώπων όσο και να σε πόνεσαν. Κι’ αυτούς μέσα στην καρδιά σου να τους έχεις. Εξαιτίας αυτών έγινες δυνατός, συναισθηματικά αυτάρκης και ανεξάρτητος. Εξαιτίας αυτών τα κατάφερες. Εξαιτίας της δικής τους αμφισβήτησης, ή άσχημης κι επώδυνης συμπεριφοράς. Όχι όμως, για να το αποδείξεις σ’ αυτούς, αλλά για να το αποδείξεις σ’ εσένα, σού το όφειλες για όλα εκείνα που άκουσες πως δεν είσαι ικανός να κάνεις, δε θα καταφέρεις να πραγματοποιήσεις, δε θα πετύχεις, άδικα ονειρεύεσαι.
Να τους πεις κι ευχαριστώ στο τέλος και να μην τους κρατήσεις καμία κακία, δεν αξίζει! Ποτέ δε θα αξίζει, ο καθένας άλλωστε αποτυπώνει σε αυτόν τον πλανήτη ό, τι έχει μέσα του κι αυτό μεταδίδει. Ας μην είσαι λοιπόν εσύ ένας πομπός αρνητικής ενέργειας ακόμα κι αν αυτή δέχτηκες. Κι’ αυτή η κατηγορία ανθρώπων σου έδωσε κάποιο μάθημα, κάποιο σημαντικό μάθημα, των οποίων ανθρώπων είχε γίνει κι αυτοσκοπός. Συγκεκριμένα, σου έμαθαν τι να μη γίνεις, τι να μην κάνεις, ποιες συμπεριφορές να αποφεύγεις και ποιους ανθρώπους να κρατάς σε απόσταση.
Βέβαια, καλώς ή κακώς, σου έμαθαν και τον τρόπο διαχείρισης αυτών των ανθρώπων, τον τρόπο προσαρμογής τους στον κόσμο, τις ανάγκες τους, τις αδυναμίες τους και όσα άλλα μπορεί να αποκαλύψει μια συμπεριφορά, από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο, από το ασήμαντο έως το πιο σημαντικό.
Όλοι οι άνθρωποι, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο έχουν θέση στην καρδιά σου, όλους να τους δέχεσαι εκεί, υπάρχουν άνθρωποι που έχοντας απλώς την ανάγκη της αποδοχής ήρθαν στον κόσμο σου για τη επιβεβαίωσή τους. Αναλογίσου μόνο πόσο σημαντική ύπαρξη αποτελείς γι’ αυτούς. Μπορεί να μην το έδειξαν με τον καλύτερο τρόπο, μπορεί να μη στο είπαν καν κι’ όμως, είσαι! Πίστεψέ το, και πάμε παρακάτω. Η ζωή προχωράει και μαζί μ’ αυτήν και οι στιγμές κι ο χρόνος και οι άνθρωποι. Μη μείνεις στάσιμος για κανέναν και ποτέ, σε κανέναν δεν το χρωστάς και κανένας δε στο χρωστάει.
Συντάκτης: Στέλλα Μακρυανίδου Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Διαβάστε επίσης
