Με άλλο βλέμμα προσπαθώ
να δω τώρα τη ζωή μου,
που δε στηρίζεται πια στην ιδέα του μέλλοντος
αλλά συγκεντρώνεται στο τώρα,
και μ’ αυτή την οπτική γωνία γδύνω το παρελθόν
από τα φανταστικά παραμύθια
που με βοηθούσαν τότε να ζήσω
και προσπαθώ να βρω την ουσία της ζωής
πριν το τέλος της δικής μου.
Ο θάνατος είναι πάντα ο κυρίαρχος εχθρός,
αλλά ως προσωπική εμπειρία
μόνο στη φαντασία ζει.
Ο άνθρωπος του δίνει σημασία ιστορική
και τον συλλαμβάνει
σαν την αρχή μιας καινούριας ζωής.
Τώρα η ιδέα του θανάτου
αδιάφορη μ’ αφήνει,
αν και παγώνει με αυτή το σώμα.
Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ «Με άλλο βλέμμα»
____________
Δίνω τα πάντα. Τα ποιήματά μου, τις διακρίσεις μου.
Όλα, προκειμένου να ξαναπάρω τα νιάτα μου πίσω.
Τα γηρατειά δεν καταπίνονται εύκολα.
Με πληγώνουν.
Όσο καλές και να είναι οι συνθήκες,
πλησιάζεις στο τέλος.
Η ιδέα του μέλλοντος σε εμπνέει.
Σε σπρώχνει μπροστά.
Η ηλικία μειώνει την ιδέα του μέλλοντος.
Είμαι 80 ετών.
Η ιδέα του θανάτου με δηλητηριάζει.
Όπως είπε κάποιος μεγάλος (Ίρβιν Γιάλομ),
δύο πράγματα δε μπορείς να κοιτάξεις κατάματα.
Τον ήλιο και τον θάνατο.
Συνέντευξη στον Γιώργο Δουατζή (Μάιος 2009)
Διαβάστε επίσης
