Αυτοβελτίωση

Ho’oponopono | Πώς να Μεταμορφώσουμε την Πραγματικότητά μας


Η αρχαία Χαβανέζικη θεραπευτική τεχνική, που ονομάζεται Ho’oponopono, μας ζητά να αναλάβουμε 100% την ευθύνη για οτιδήποτε εμφανίζεται στην πραγματικότητά μας – για οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε ή τραβάει την προσοχή μας. Σ’ αυτή τη διαδικασία εξαγνίζουμε τον εαυτό μας και την προσωπική μας συμβολή σ’ αυτό που αποκαλούμε «πραγματικότητά μας», η οποία είναι προσωπική, κοινωνική και παγκόσμια. Αλλάζουμε τον κόσμο αλλάζοντας τον εαυτό μας. Είναι ταυτόχρονα μια μέθοδος επίλυσης προβλημάτων, θεραπείας του εαυτού μας, των άλλων, καθώς και των καταστάσεων. Είναι, επίσης, ένα μέσο για πνευματική εξέλιξη και φώτιση.

Παρουσιάζουμε εδώ μια σύντομη επεξήγηση. Μπορείτε να βρείτε περισσότερες λεπτομέρειες εδώ.

Η διαδικασία είναι απλή:

Αντιλαμβανόμαστε ή θυμόμαστε πως οτιδήποτε παρατηρούμε ή μας επηρεάζει, με οποιονδήποτε τρόπο, βρίσκεται εκεί επειδή καθρεφτίζει κάτι από μέσα μας – κυρίως τις προσωπικές μας μνήμες, πεποιθήσεις, συναισθήματα και προγραμματισμούς.

Έλκουμε αυτή τη συγκεκριμένη πραγματικότητα, επειδή είναι καιρός να καθαρίσουμε εκείνο το μέρος του εαυτού μας που συμβάλλει και στην ουσία συν-δημιουργεί αυτήν την πραγματικότητα με κάποιον τρόπο. Η συγκεκριμένη πραγματικότητα μπορεί να είναι άτομα ή καταστάσεις που φαίνονται να μην είναι καλά – να μην είναι αρμονικά. Ή θα μπορούσε να είναι κάτι που μας ενοχλεί προσωπικά – όπως η συμπεριφορά κάποιου ή μια παγκόσμια κατάσταση.

Έχοντας πάρει την ευθύνη για την πραγματικότητα μπροστά μας, ζητάμε τώρα συγχώρεση από εκείνο το άτομο, την κατάσταση ή τη συμπεριφορά, για τη συμμετοχή μας στη συγκεκριμένη πραγματικότητα που έχει πέσει στην αντίληψή μας.

Αντί να ζητήσουμε συγχώρεση, μπορούμε απλά να αναγνωρίσουμε ότι συμμετέχουμε στη δημιουργία αυτής της πραγματικότητας.

Μια άλλη περίπτωση είναι να ευχαριστήσουμε αυτό το άτομο ή την κατάσταση για την ευκαιρία για αυτογνωσία και εξέλιξη που μας έχει προσφέρει μέχρι τώρα.

Σημείωση: Είναι εξαιρετικά απίθανο ότι θα κατανοούμε ποια είναι η «συμβολή» μας σ’ αυτό. Θα μπορούσε να προέρχεται βαθιά από το υποσυνείδητό μας ή από άλλες βαθύτερες διαστάσεις του εαυτού μας, για τις οποίες δεν έχουμε επίγνωση. Η «αιτία μέσα μας» μπορεί απλά να είναι το γεγονός ότι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το Θείο μέσα σε μας ή τους άλλους ή μέσα σ’ αυτό που συμβαίνει κι έτσι του επιτρέπουμε να μας ενοχλεί.

Αισθανόμαστε τότε και εκφράζουμε την αγάπη μας προς «αυτό» που μας ενοχλούσε ή φαινόταν να μην είναι «καλό ή αρμονικό». Κάνοντας αυτό, αναζητούμε να αισθανθούμε αποδοχή, αγάπη, ενότητα και καλές ευχές γι’ αυτό το άτομο, το γεγονός ή την κατάσταση.

Τότε χρειάζεται να νιώσουμε αγάπη και αποδοχή για τον εαυτό μας όπως είμαστε και να αφήσουμε κάθε ενοχή ή αυτοαπόρριψη σε σχέση μ’ αυτόν ή οποιοδήποτε άλλο λόγο.

Απελευθερώνουμε αυτό το άτομο, την κατάσταση ή το γεγονός – οτιδήποτε μας ενοχλεί – από την ανάγκη μας να είναι έτσι για την εξέλιξή μας. Του δίνουμε την άδεια να αλλάξει.

Ευχαριστούμε το Θείο που διαλύει αυτές τις μη φωτισμένες μνήμες, τάσεις, φόβους και πεποιθήσεις μέσα στο φως της αγνής θεϊκής συνειδητότητας – που στην πραγματικότητα είναι η αρχική τους κατάσταση.

Αν είναι δυνατόν, μπορούμε να παραμείνουμε για λίγο σε μια κατάσταση κενού ή εσωτερικού φωτός, καθώς επιτρέπουμε στο Θείο να μας καθαρίσει από οτιδήποτε μπορεί να έλκει αυτή την ανεπιθύμητη πραγματικότητα.

100% Ευθύνη;;;

Αυτήν την έννοια της ευθύνης είναι μάλλον δύσκολο για τους περισσότερους από μας να την αφομοιώσουμε. Μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη για τις ανεύθυνες ή ανήθικες πράξεις των άλλων ανθρώπων; Πώς μπορεί να είμαστε εμείς υπεύθυνοι γι’ αυτούς που βιάζουν γυναίκες και παιδιά ή σκοτώνουν αθώους ανθρώπους στο Ιράκ ή την Αφρική ή οπουδήποτε αλλού; Μπορούμε να πάρουμε την ευθύνη για τρομοκρατικές πράξεις σ’ όλο τον κόσμο; Τέτοιες αντιδραστικές σκέψεις είναι φυσιολογικό να έρχονται στο νου όταν μας ζητείται να πιστέψουμε και να εφαρμόσουμε αυτό το επαναστατικό σύστημα.

Πώς μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι για κάτι που «εμείς» δεν έχουμε κάνει και «πιθανά» (ποτέ δεν ξέρουμε μέχρι να βρεθούμε στις ίδιες συνθήκες) να μην κάναμε ποτέ; Πώς μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό που κάνουν άλλοι στην άλλη πλευρά του κόσμου, καθώς και για πράξεις που αποφασίστηκαν από ηγέτες που ποτέ δεν ψηφίσαμε, με τους οποίους δεν συμφωνούμε και ακόμη και καταδικάζουμε;

Επίσης, πώς να συμβιβάσουμε αυτήν την αλήθεια με μια άλλη εξίσου προφανή και ισάξια αλήθεια, ότι ο καθένας μας είναι ο αποκλειστικός δημιουργός της πραγματικότητάς του και ότι οι άλλοι δεν δημιουργούν την πραγματικότητά μας, καθώς κι εμείς δεν δημιουργούμε τη δική τους; Αυτές οι αλήθειες μοιάζουν ασυμβίβαστες.

Κι όμως, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν βρει το Ho’oponopono μια αληθινά μεγαλειώδη τεχνική που οδηγεί τελικά στην αγνότητα, την αγάπη και την ελευθερία από την αρνητικότητα. Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι στην πραγματικότητα αλλάζει τον εξωτερικό κόσμο.

Ας παίξουμε με ιδέες που μπορεί να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε πώς μπορεί να δουλεύει.

Το Συλλογικό Υποσυνείδητό μας

Έχουμε πολλά κοινά συναισθήματα, πεποιθήσεις και τρόπους λειτουργίας, όπως τέθηκε σαν υπόθεση από τον Καρλ Γιούνγκ στη θεωρία του για το Συλλογικό Υποσυνείδητο. Μοιραζόμαστε πολλούς προγραμματισμούς, φόβους, συναισθήματα και επιθυμίες. Μπορεί απλά όλοι να επηρεαζόμαστε ο ένας από το υποσυνείδητο του άλλου. Σήμερα, πολλά πειράματα δείχνουν ότι μπορούμε να επηρεαστούμε από τα συναισθήματα των άλλων, ακόμη κι αν συνειδητά δεν έχουμε επίγνωση του τι συμβαίνει. Αυτό είναι ιδιαίτερα αληθινό για ανθρώπους με τους οποίους έχουμε στενό συναισθηματικό δεσμό.

Η Κβαντική Φυσική έχει δείξει ότι ισχύει το ίδιο για τα μόρια που είχαν επαφή σε κάποιο σημείο στην ιστορία τους. Οτιδήποτε συμβαίνει στο ένα επηρεάζει αμέσως το άλλο.

Οι ψυχολόγοι έχουν επίσης επίγνωση του «φαινόμενου των συγκοινωνούντων δοχείων», που διατείνεται ότι οι άνθρωποι είναι σαν δοχεία με νερό που συνδέονται στη βάση τους με ένα σωλήνα. Όταν πιέζουμε το νερό στο ένα δοχείο, θα ανέβει στο άλλο. Είναι γνωστό ότι σε μια συντροφική ή οικογενειακή κατάσταση τα καταπιεσμένα συναισθήματα του ενός ατόμου μεταφέρονται στα άλλα μέλη και συχνά εκφράζονται απ’ αυτά. Οτιδήποτε κι αν κάνουμε, το δικό μας «υδάτινο σύστημα» θα επηρεάσει τους άλλους που συνδέονται μαζί μας μ’ αυτόν τον τρόπο. Επηρεάζουμε τους άλλους με την αόρατη συναισθηματική σύνδεσή μας μαζί τους.

Κοινωνικά παραδείγματα

Επίσης συμμετέχουμε και επηρεαζόμαστε από τα κοινά παραδείγματα της κοινωνίας, στην οποία γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Όταν αποδεχόμαστε και δρούμε σύμφωνα μ’ αυτά τα παραδείγματα, τα μεγεθύνουμε για όλους τους άλλους. Επομένως, επιτρέποντας να περιορίζεται ο εαυτός μας από το σύστημα πεποιθήσεων των άλλων, υποστηρίζουμε αυτό το σύστημα πεποιθήσεων.

Αν πιστεύουμε ότι κινδυνεύουμε από εκείνους που διαφέρουν από μας (σε φυλή, θρησκεία, κοινωνική τάξη), τότε συν-δημιουργούμε αυτήν την πραγματικότητα. Αν πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν αρκετά αγαθά για όλους μας, συν-δημιουργούμε αυτήν την πραγματικότητα. Αν πιστεύουμε ότι η ζωή είναι δύσκολη και δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους, συμβάλλουμε σ’ αυτήν την πραγματικότητα.

Το κοινό μας Μορφογενετικό Πεδίο

Η θεωρία του βιολόγου Ρούπερτ Σέλντρεϊκ για το μορφογενετικό πεδίο προσθέτει μια βιολογική διάσταση σ’ αυτό. Ο βιολόγος αυτός πιστεύει ότι το σώμα και ο νους μας παίρνουν τις πληροφορίες τους από μια κοινή δεξαμενή γνώσεων και τάσεων, που υπάρχει σε ένα πεδίο όπου όλοι μας έχουμε πρόσβαση.

Όταν κάποιος από μας κάνει μια αλλαγή στον τρόπο ζωής του, στα συναισθήματα, στον τρόπο σκέψης του, αυτό επηρεάζει σε κάποιο βαθμό την κατάσταση του κοινού μας πεδίου και αυτό κάνει το νέο τρόπο σκέψης ή αντίδρασης περισσότερο διαθέσιμο και περισσότερο πιθανό για όλους, όσοι μοιράζονται αυτό το πεδίο.

Αυτό ισχύει για όλα τα συναισθήματα, πεποιθήσεις και συμπεριφορές, αρνητικές και θετικές. Όταν παραμένουμε στις παλιές, μη φωτισμένες πεποιθήσεις και συμπεριφορές, αυτό επηρεάζει όλους τους άλλους που μοιράζονται αυτό το πεδίο. Είμαστε συν-υπεύθυνοι γι’ αυτό που συμβαίνει. Από την άλλη, οι θετικές αλλαγές μας επιτρέπουν στους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Το ατομικό αιτιατό σώμα μας

Φιλοσοφικά συστήματα μάς διδάσκουν ότι ο καθένας μας έχει ένα ατομικό «αιτιατό σώμα», όπου αποθηκεύονται όλες οι μνήμες, τάσεις, ιδιότητες και ικανότητες της ψυχής του μαζί με όλους τους φόβους του και άλλα συναισθήματα. Όλες οι θετικές και αρνητικές τάσεις μας βρίσκονται εκεί. Κατά τη γέννησή μας, αυτό θα καθορίσει το είδος του φυσικού σώματος που θα έχουμε, όπως και τις συνθήκες της γέννησής μας και τις συναισθηματικές και νοητικές τάσεις μας. Αυτά επηρεάζουν, αλλά δεν καθορίζουν αποκλειστικά, τα σπουδαιότερα γεγονότα της ζωής μας. Έλκουμε την πραγματικότητα που σε μεγάλο βαθμό μορφοποιείται από το περιεχόμενο του αιτιατού μας σώματος. Αυτό, όμως, δεν δημιουργεί ένα συμπαγές πεπρωμένο, επειδή κάθε στιγμή προσθέτουμε και αφαιρούμε ιδιότητες από το αιτιατό πεδίο, όταν αλλάζουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε, σκεπτόμαστε, δρούμε και αντιδρούμε.

Όταν εφαρμόζουμε Ho’oponopono και άλλες μεθόδους μεταβολής της αντίληψης και της αντίδρασης, αλλάζουμε το περιεχόμενο του συνειδητού και υποσυνείδητου νου μας καθώς και το αιτιατό μας σώμα. Ζητούμε και επιτρέπουμε σε όλες τις τάσεις του αιτιατού σώματός μας, οι οποίες μπορεί να συμβάλλουν σ’ αυτό που αντιλαμβανόμαστε και που μας επηρεάζει, να απομακρυνθούν και να διαλυθούν για άλλη μια φορά μέσα στην αγνή συνειδητότητα – η οποία αποτελεί αυτό που τελικά είναι.

Οικουμενική συνειδητότητα

Όλες οι σκέψεις, μνήμες, δράσεις και αντιδράσεις, καθώς και όλα τα φυσικά αντικείμενα και όντα και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους είναι απλά εκδηλώσεις της μίας οικουμενικής συνειδητότητας. Αυτό είναι παρόμοιο με το γεγονός ότι όλες οι εικόνες σε μια κινηματογραφική ταινία ή στην οθόνη της τηλεόρασης είναι προσωρινές εκδηλώσεις του ενός λευκού φωτός που μόνο προσωρινά παίρνει αυτές τις μορφές – του «καλού», του «κακού», του τρυφερού, του μισητού, του ορυκτού, του φυτού, του ζώου, των ανθρώπων και όλων των αλληλεπιδράσεων ανάμεσα τους.

Το λευκό φως της τηλεόρασης, όταν δεν παίζει τίποτα, είναι το μηδενικό σημείο από το οποίο όλα εμφανίζονται και στο οποίο όλα ξαναδιαλύονται. Στο Ho’oponopono ζητάμε από το Θείο να διαλυθούν όλες οι τάσεις, που μπορεί να συνεισφέρουν σ’ αυτό που βιώνουμε, και να επιστρέψουν στην πραγματική τους φύση, που είναι το λευκό αδιαφοροποίητο φως.

Το κοινό αιτιατό σώμα μας

Παρόμοια με το μορφογενετικό πεδίο, μοιραζόμαστε όλοι ένα κοινό οικουμενικό αιτιατό σώμα. Υπάρχει ένα αιτιατό σώμα για κάθε είδος ζώων και φυτών, ένα αιτιατό σώμα για όλους τους άνδρες, ένα για όλες τις γυναίκες, ένα για όλους τους ανθρώπους και ένα για τον πλανήτη τον ίδιο.

Αυτό το κοινό αιτιατό σώμα συμπεριλαμβάνει όλες τις κοινές τάσεις μας, οι οποίες επηρεάζουν την ανθρωπότητα και τον πλανήτη σαν σύνολο. Έτσι, όταν απελευθερωνόμαστε από το θυμό, το φόβο ή την ενοχή, κάνουμε αυτές τις τάσεις λιγότερο διαθέσιμες στο κοινό αιτιατό σώμα. Τότε η αγάπη, η κατανόηση, η υπευθυνότητα και η γαλήνη γίνονται περισσότερο διαθέσιμες.

Το Ho’oponopono και όλες οι μορφές ενεργειακής ψυχολογίας όπως το EFT, TAT, TFT, BSFF, EMDR, WHEE, η μέθοδος Σεντόνα (Αυτοαποπρογραμματισμού), το Ακούγοντας την Καρδιά, ο διαλογισμός, η προσευχή και πολλές άλλες μέθοδοι μάς επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε και να αντιδρούμε διαφορετικά. Όταν διαλύονται οι παλιές μνήμες και οι προγραμματισμοί μας, τότε ελαττώνονται επίσης και από όλη την ανθρωπότητα σαν σύνολο.

Πνευματικές διδασκαλίες

Όλες οι θρησκείες διδάσκουν την έννοια της θεϊκής δικαιοσύνης. Ο καθένας παίρνει ακριβώς αυτό που δικαιούται, βασισμένο δίκαια σε ό,τι έχει κάνει στο παρελθόν μέχρι τώρα. Στη Χριστιανοσύνη αυτό εκφράζεται στα λόγια, «Όπως σπείρεις, έτσι θα θερίσεις», «Όπως κρίνετε, έτσι θα κριθείτε». Επίσης, όταν ο Χριστός θεράπευσε τον παράλυτο, του είπε, «Σήκω και περπάτα, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί», δηλώνοντας ότι ήταν παράλυτος λόγω κάποιων προηγούμενων λαθών του.

Σύμφωνα μ’ αυτές τις πνευματικές διδασκαλίες και το νόμο του κάρμα των ανατολικών θρησκειών, κανείς δεν θα μπορούσε να μας βλάψει, αν οι οικουμενικοί νόμοι της τέλειας δικαιοσύνης δεν του το επέτρεπαν. Επομένως, αν το σύμπαν επιτρέπει σε κάποιον να μας συμπεριφερθεί με αρνητικό τρόπο, το μοναδικό μας συμπέρασμα μπορεί να είναι ότι, παρόλο που αυτό φαίνεται εντελώς άδικο και λάθος, είναι επιτρεπτό και, άρα, πρέπει να υπάρχει κάποια κρυμμένη δικαιοσύνη και ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος «λόγος» μέσα σε μας που το έλκει ή το επιτρέπει.

Το πραγματικό νόημα του Ho’oponopono είναι η διόρθωση ή η επαναφορά στο δίκιο. Απλά συμπεραίνουμε ότι εμείς, σ’ αυτήν ή ίσως (αν το πιστεύουμε) σε κάποια προηγούμενη ζωή, έχουμε κάνει κάτι που συμβάλλει σ’ αυτό που συμβαίνει. Μία άλλη πιθανότητα είναι ότι αυτό συμβαίνει επειδή χρειάζεται να μάθουμε κάτι. Σ’ αυτήν την περίπτωση, μπορούμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας και την αγάπη μας στον άλλον, ο οποίος μας δίνει την ευκαιρία να μάθουμε και να εξελιχθούμε μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία.

Η επόμενη ερώτηση είναι πώς επηρεάζουμε ο ένας τον άλλον και πώς δημιουργείται η ατομική και συλλογική πραγματικότητά μας.

Δημιουργία της πραγματικότητας μέσα από ερμηνεία και προβολή

Δημιουργούμε την υποκειμενική πραγματικότητά μας ανάλογα με τον τρόπο που ερμηνεύουμε συμπεριφορές, καταστάσεις και γεγονότα. Δυστυχώς πολύ συχνά δεν αντιλαμβανόμαστε αυτό που υπάρχει, αλλά στην πραγματικότητα αντιλαμβανόμαστε αυτό που έχουμε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι υπάρχει. Το σύστημα πεποιθήσεών μας λειτουργεί σαν φίλτρο, που υποκειμενικά και συλλογικά ερμηνεύει οτιδήποτε γίνεται αντιληπτό με τρόπο που επιβεβαιώνει αυτό που ήδη πιστεύουμε και αγνοεί αυτό που δεν πιστεύουμε.

Για παράδειγμα, αν πιστεύουμε ότι οι άλλοι θα μας απορρίψουν και δεν μας αγαπούν, θα ερμηνεύσουμε τα λόγια ή τις πράξεις τους σαν μια μορφή απόρριψης και σαν έλλειψη αγάπης για μας, ακόμη κι όταν δεν είναι αλήθεια. Όλοι μας έχουμε εκπλαγεί ανακαλύπτοντας ότι οι άνθρωποι έχουν παρερμηνεύσει τις πράξεις μας, πιστεύοντας ότι είχαμε κίνητρα και συναισθήματα που ποτέ δεν είχαμε.

Το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Προβάλλουμε σε ανθρώπους και καταστάσεις κίνητρα και κινδύνους που απλά δεν υπάρχουν. Όταν το κάνουμε, βιώνουμε φόβο, πόνο, πίκρα, δημιουργώντας άχρηστη δυστυχία για τον εαυτό μας και τους άλλους.

(συνεχίζεται)

Πηγή: armonikizoi.com

Διαβάστε επίσης


To Top