Σκέψεις - Απόψεις

Για τους ανθρώπους μας που μας προσέχουν από ψηλά…


Τα λόγια είναι φτωχά για να μπορούν να περιγράψουν τον πόνο και την στεναχώρια όταν ένα δικό σου άτομο φεύγει και δεν πρόκειται να το ξανά συναντήσεις ξανά.. Σου είναι αδύνατο να το αποδεχτείς, δεν θέλεις να το πιστέψεις, μέσα σου παγώνεις.. αρνείσαι.. Τα δάκρυα ασταμάτητα, το παράπονο μεγάλο, σου είναι δύσκολο γιατί η απώλεια είναι μεγάλη και η απουσία του αισθητή..

Λένε η ζωή συνεχίζεται, μα πως μπορείς να προχωρήσεις ξέροντας πως δεν θα είσαι πλέον μαζί του.. ξέροντας πως δεν θα ακούς την φωνή του, το γέλιο του, ξέροντας πως δεν θα μπορέσεις να τον κρατήσεις ξανά σφιχτά στην αγκαλιά σου .. δεν μπορείς να το αποδεχτείς, δεν μπορείς να πεις αντίο για πάντα..

Φεύγοντας  άφησε πίσω του ένα σωρό αναμνήσεις που δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ, αναμνήσεις που θα είναι χαραγμένες για πάντα μέσα στο μυαλό σου.. στις σκέψεις σου, στην καρδιά σου.. Οι όμορφες στιγμές σας, το γέλιο, τα αστεία, τα λόγια του, η ενέργεια του.. Γιατί οι αναμνήσεις δεν πεθαίνουν ποτέ.. ούτε η αγάπη σου για εκείνον.. Η αγάπη δεν χάνεται ποτέ ούτε τελειώνει..

Ουσιαστικά δεν έφυγε, γιατί η θύμηση του θα είναι για πάντα ζωντανή, θα είναι δίπλα σου πάντοτε, έστω κι αν δεν μπορείς να τον δεις, να τον αγγίξεις, θα είναι εκεί να σε προσέχει,  από μακριά, ο φύλακας ο άγγελος σου.. Τώρα θα σε κοιτάζει από ψηλά και το μόνο που θέλει είναι να είσαι  χαρούμενος και ευτυχισμένος.. μην του χαλάς το χατίρι..

Γιατί ‘’ οι άνθρωποι μας δεν φεύγουν γίνονται φυλαχτά που κουβαλάς για πάντα μαζί σου..’’

Δέσποινα Παντέλα

Διαβάστε επίσης


To Top