Βιώματα

Εσύ που γκρινιάζεις για τη ζωή


Του Νίκου Αντωνάκη

Περίπου 3 χρόνια πριν ένας πολύ έντονος ξαφνικός πόνος ξεκίνησε στο σώμα μου. Θυμάμαι ότι τότε είχα ξυπνήσει με από αυτό τον πόνο και περίμενα αρκετή ώρα έως ότου φύγει τελείως. Ο πόνος συνέχισε για πολύ καιρό μιας και οι γιατροί δεν μπορούσανε να βρουν από το τι είναι και μου πρότειναν αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Βέβαια αυτά τα φάρμακα με βοηθούσαν τότε…

Οι πόνοι συνέχιζαν να υπάρχουν και εγώ να ακούω και από ιατρούς στην Ελλάδα ότι έχω φλεγμονές στην πλάτη, στη μέση και στις ωμοπλάτες. Βέβαια, το ίδιο ακριβώς μου είπαν και ιατροί στην Αγγλία όπου βρισκόμουν 2 χρόνια πριν περίπου για τις σπουδές μου. Το καλοκαίρι του 2016 είχα επιστρέψει στην Ελλάδα για διακοπές και πήγα ξανά σε ιατρούς αυτή την φορά όμως με περισσότερη τύχη απ’ ό,τι πριν. Με έστειλαν στο νοσοκομείο για κλινικές εξετάσεις και, ναι, αυτή την φορά βρήκαμε ότι δεν είχα φλεγμονές αλλά έπρεπε να πάρουν δείγμα για βιοψία από έναν λεμφαδένα μου.

Το δείγμα το πήρανε και μου είπαν ότι είχα λέμφωμα Hodging. Εν συνεχεία έκανα μια αξονική για να δούμε το τι έκταση έχει πάρει όλο αυτό… Τελικά, πήρα τις απαντήσεις και είχα λέμφωμα στο 4-β στάδιο και σε 27 σημεία στο σώμα μου. Όπως μπορείς να φανταστείς έκανα χημειοθεραπείες, 12 μονοήμερες και 3 πενταήμερες. Βέβαια, μετά από όλες αυτές τις θεραπείες ήμουν πάρα πολύ καλύτερα αλλά χρειαζόταν και κάτι ακόμα. Αυτό ήταν μια μεταμόσχευση κυττάρων. Όπου έγινε πέρυσι το καλοκαίρι.

Και αφού έμαθες πολύ περιληπτικά για το τι ταξίδι έκανε η ψυχή και το σώμα μου θέλω να σου πω κάτι πιο σημαντικό. Το πώς το έζησα αυτό. Από την πρώτη στιγμή που έμαθα το τι είχα, δεν σκέφτηκα ποτέ ότι είμαι άρρωστος και τι κακό μου συνέβη, αντίθετα έμαθα το πόσο τέλεια είναι η ζωή και το πόσο πιο δυνατός θα βγω από όλη αυτή την ιστορία γιατί αυτό ήταν ένα τεράστιο μάθημα ζωής.

Έμαθα το πόσο σημαντικό είναι να ξεκινάω την μέρα μου με το χαμόγελο στο πρόσωπο μου, το ότι πρέπει να δίνω την ενέργεια μου, τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου μόνο εκεί που πραγματικά αξίζει και εκεί που επιθυμώ. Τίποτα και κανένας δεν μπορεί να μου στερήσει την χαρά εκτός και αν εγώ του δώσω αυτή τη δύναμη.

Την στιγμή που καθόμουν στην αίθουσα και περίμενα τα φάρμακα να έρθουν μέσα στις φλέβες μου, νιώθοντας μερικές φορές τις φλέβες μου να καίγονται από τα χημικά φάρμακα και γνωρίζοντας ότι την επόμενη μέρα θα έχω παρενέργειες, αυτό που έκανα ήταν να κοιτάω γύρω μου και να βλέπω τους άλλους ανθρώπους που ήμασταν μαζί σε αυτό το ταξίδι της ψυχής και να είμαι ευγνώμων για όλα όσα πρόκειται να μάθουμε και να προσπαθώ να αρχίσω κουβέντα μαζί τους για να τους κάνω να νιώσουν καλύτερα αυτούς που ένιωθαν φόβο.

Στις θεραπείες που κράταγαν πέντε μέρες, αρνήθηκα να μπω στην λογική του φόβου και του πόνου και εκεί και αυτό που έκανα ήταν να χρησιμοποιώ τη δύναμη της σκέψης μου και των συναισθημάτων μου σε κάτι πολύ θετικό. Για παράδειγμα, από το παράθυρο που έβλεπε το κρεβάτι μου έβλεπα κάτι σπιτάκια παλιά με κεραμίδια και απλά κάθε φορά που κοίταγα έξω από το παράθυρο σκεφτόμουνα πως ήμουν σε ένα ξενοδοχείο στο Μιλάνο και ότι περνάω υπέροχα. Ναι, κάποιος μπορεί να πει ότι απλά προσπαθούσα να αλλάξω την πραγματικότητα μου και αυτό που μου συνέβαινε την τότε στιγμή. Εγώ θα πω ότι απλά δημιουργούσα το μέλλον μου.

Τότε στις θεραπείες των πέντε ημερών είχα πάρει και βιβλία μαζί μου, από διάφορες εναλλακτικές θεραπείες που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν όπως το Pranic Healing στο οποίο είχα εκπαιδευτεί και οι καλοί μου δάσκαλοι και φίλοι καθημερινά με φρόντιζαν ενεργειακά, καθώς και EFT που με βοηθούσε αρκετά καλά.

Στη μεταμόσχευση τώρα, πολλές φορές έκλεινα τα μάτια μου και φανταζόμουν πως είμαι τελείως καλά και γεμάτος δύναμη. Ποτέ δεν άφησα τον εαυτό μου να μιλήσει για κάποιο είδος αρρώστιας αλλά πάντα επέλεγε να μιλήσω για ιδέες. Ήθελα να μιλάω για το τι να κάνω όταν θα είμαι τελείως καλά και το πώς να δημιουργήσω την τέλεια ζωή για εμένα. Για μερικά λεπτά μέσα στην μέρα έκλεινα τα μάτια μου και με έβλεπα να περπατάω και να είμαι απόλυτα υγιής και χαρούμενος, να κάνω πράγματα που αγαπώ και να περιβάλλομαι από ανθρώπους που λατρεύω και με αγαπάνε.

Οι γιατροί τότε μου είχαν πει ότι να υπολογίζω περίπου έναν μήνα και κάτι ότι θα καθόμουν μέσα στο νοσοκομείο για την μεταμόσχευση αλλά εγώ ποτέ δεν κράτησα τα λεγόμενα τους… Τους έλεγα ότι στις 16 μέρες θα είμαι έτοιμος να γυρίσω σπίτι μου. Ναι, μπορεί στις 16 μέρες να μην βγήκα από το νοσοκομείο αλλά την 16η μέρα της νοσηλείας μου ο οργανισμός μου γέννησε τα πρώτα υγιή κύτταρα και στην 20η μέρα οι γιατροί μου είπανε ότι κλινικά είμαι αρκετά καλά για να επιστρέψω στο σπίτι μου.

Όλο το διάστημα αυτής της ιστορίας προσπαθούσα να πάρω ένα μάθημα για την ζωή μου και την ίδια στιγμή να βοηθήσω και τους άλλους ανθρώπους να είναι πιο καλά καθώς θα έκαναν αυτό το υπέροχο ταξίδι της ζωής. Η προσωπική μου απάντηση είναι το ποιήμα του Καβάφη:

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Αυτό το ποίημα μου έμαθε και με βοήθησε να καταλάβω πως στη ζωή μας μόνο χαρά και ευτυχία θα συναντήσουμε αν κρατάμε στην καρδιά και στις σκέψεις μας την αγάπη, ελπίδα και συμπόνια. Αντίθετα, όταν κρατάμε τον θυμό, την απογοήτευση και τον πόνο τον θυμωμένο Ποσειδώνα, τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες θα τους βρούμε μπροστά μας.

Κλείνοντας, θέλω να πω ότι δεν έχει σημασία από το τι περνάς, όλα είναι μαθήματα σε αυτή τη ζωή. Εσύ μπορείς τώρα να επιλέξεις σε ποιο μονοπάτι θα πας, σε αυτό που ζουν τα όνειρα σου και η ελπίδα για μια ζωή γεμάτη χαρά, αφθονία και αγάπη, μια Όμορφη Ζωή ή θα παραμείνεις με την δυσκολία.

Με πολλή αγάπη σου προτείνω να διαβάσεις να εξελιχθείς και να μάθεις απ’ όλα που συμβαίνουν γύρω σου και το πιο σημαντικό μάθημα: να αγαπάς και να τιμάς πρώτα τον εαυτό σου, γιατί ο εαυτός σου είναι και ο καλύτερος σου φίλος. Ζήσε, δημιούργησε και φέρε αγάπη στη ζωή σου.

Πηγή: omorfizoi.gr

Διαβάστε επίσης


To Top