Σκέψεις - Απόψεις

Εκείνο το βράδι που ξαφνικά άλλαξαν όλα μέσα σου…


Σε συγχωρώ, σ ’ευχαριστώ, σ ’απελευθερώνω!

Εκείνο τα βράδι έμοιαζε να είναι σαν όλα τα υπόλοιπα. Σε βρήκε στον καναπέ να τρως τα συναισθήματα σου. Το έκανες συχνά τελευταία αυτό. Είχες πάρει και λίγα κiλάκια. Μπορεί να λες πως όλα βαίνουν καλώς αλλά βαθιά μέσα σου ξέρεις πως ψεύδεσαι.

Ναι, λες ψέματα στον ίδιο σου τον εαυτό λέγοντας πως έχεις αφήσει πίσω σου αυτό που τόσο σε πλήγωσε. Είχες πιστέψει πολύ σε αυτό. Είχες πιστέψει σε εσάς αλλά αυτός δεν φάνηκε αντάξιος των προσδοκιών σου. Όχι γιατί ζητούσες πολλά, αλλά γιατί αυτός δεν σου έδωσε τα στοιχειώδη που ζητάς όταν υπάρχεις στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου.

Θύμωσες, έκλαψες, γκρίνιαξες πολλές φορές στην προσπάθεια σου να αλλάξεις τα τεκτενόμενα.

Αλήθεια όμως, πώς μπόρεσες στα αλήθεια να πιστέψεις πως αλλάζουν τόσο εύκολα οι άνθρωποι.

Λένε πως οι άνθρωποι αλλάζουν μόνο αν πονέσουν ή αν αγαπήσουν πολύ. Αχ βρε μάτια μου, αφού σε αγάπησε όσο είχε πει τότε ο πόνος της απώλειας θα έπρεπε να ήταν ικανός να σείσει συθέμελα τον κόσμο του. Θα έπρεπε να είχε τρέξει κοντά σου και να προσπαθήσει να σε πείσει με όλο του το είναι πως αυτή τη φορά θα πάει καλύτερα το πράγμα.

Εκεί είναι που άρχισαν να κυλάνε τα δάκρυα στα μάγουλα σου. Τότε είναι που είδες την γυμνή αλήθεια. Γιατί κορίτσι μου όσες φορές είχατε απομακρυνθεί δεν έτρεξε ποτέ ξοπίσω σου. Κάθε φορά που ερχόταν πίσω το έκανε μια μικρούλα πρόφαση και εσύ δεν του το έκανες ποτέ δύσκολο. Είχε τόσο δεδομένο πως θα ήσουνα εκεί ακόμη και αν δεν το παραδέχτηκε ποτέ. Μέσα του βαθιά σε είχε δεδομένη. Και κάπως έτσι σε έχασε.

Γιατί εκείνο το βράδι βρήκες την δύναμη να σηκωθείς. Να αναγεννηθείς σαν φοίνικας μέσα από τις στάχτες σου για ακόμη μια φορά. Θυμήθηκες ποια είσαι και τότε το παιχνίδι άλλαξε.

Τα εξαντλήσαμε όλα τα κεφάλαια αυτού του βιβλίου. Ο επίλογος γράφτηκε.

Καιρός για καινούρια ταξίδια και ας φαντάζουν μακρινά. Και ας σε φοβίζει το άγνωστο.

Μην επιτρέπεις σε κανένα να ορίζει τα συναισθήματα και τη ζωή σου.

Ήρθε η ώρα της λύτρωσης από ότι σε βασάνισε τόσο.

Μην προσπαθήσεις να το βγάλεις από μέσα σου. Όσο αντιστέκεσαι θα μεγαλώνει.

Μόνο κλείσε τα μάτια και πεςː Σε συγχωρώ, σ ’ευχαριστώ, σ ’απελευθερώνω!

 

 

Έγραψε η:

Θεοδοσία Κυριάκου

Διαβάστε επίσης


To Top