Της Μαρίας Παναγιώτου
Η αισιοδοξία είναι στάση ζωής. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν οι άνθρωποι που δε νοιάζονται αν το ποτήρι τους είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο αλλά χαίρονται που κρατάνε το ποτήρι κι αναζητούν τρόπους να το γεμίσουν.
Αντιλαμβάνονται τον κόσμο ως μέρος με πολλά θετικά στοιχεία και τη ζωή ως ευτύχημα. Τα εμπόδια τα κάνουν ευκαιρίες, τις απογοητεύσεις, χαρές, τις αποτυχίες τις ντύνουν με ελπίδα για να γίνουν επιτυχίες.
Κάποιοι τους χαρακτηρίζουν ψυχή της παρέας, άλλοι εμπνευστές, άλλοι ανθρώπους με θετική ενέργεια, με ζωντάνια. Σπάνε τη σιωπή με χιούμορ και τη μιζέρια με μουσική. Φορτίζουν τη δυστυχία με χαρούμενη διάθεση και παίρνουν τη λύπη με μια αγκαλιά. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που φαίνεται πως το πρώτο ρουχαλάκι που τους φόρεσαν ήταν το χαμόγελο.
Έχουν συμβουλές να μοιράσουν κι ας τα έκαναν μαντάρα στη δική τους ζωή. Αν δεν έχουν συμβουλές, έχουν αισιόδοξο πνεύμα να μεταδώσουν. Έχουν χιούμορ που δεν είναι πάντα πετυχημένο αλλά δεν παύει να είναι χιούμορ. Είναι πομπός θετικότητας για τους φίλους, τους γνωστούς ή τους αγνώστους ή τους τυχαία περαστικούς. Λόγω του μοναδικού χαρακτήρα και της όμορφης προσωπικότητάς τους ανέπτυξαν πλούσιες διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις.
Κουμπώνουν σε κάθε παρέα είτε τη γουστάρουν είτε όχι. Δίνουν σε όλους χαμόγελα σωρό κι αν φύγουν έχουν ακόμα χαμόγελα να δώσουν κι αλλού. Δεν περιμένουν τα σαββατοκύριακα και τις διακοπές για να διασκεδάσουν. Διασκεδάζουν την κάθε στιγμή με κέφι, κερνάνε πρόθυμα, χορεύουν εύκολα, τραγουδάνε σχεδόν παντού, σφυρίζουν χαρούμενα καθώς περπατούν, δε μουτρώνουν αν δεν τους κάνεις τα χατίρια κι είναι ευγενικοί στην ψυχή.
Δεν κρατάνε κακία και συγχωρούν εύκολα. Δεν εμπλέκονται σε συγκρούσεις, διαφωνίες, μικροπρέπειες και μηρυκασμούς για να μην αναλώσουν το χρόνο τους σε κάτι ασήμαντο ή μικρό όταν μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν στα καλύτερα και τα σημαντικά. Έχουν καταλάβει ότι η ματαιοδοξία, η απάθεια κι ο αρνητισμός δε λύνει τα προβλήματα μα δημιουργεί κι άλλα.
Δεν τους πάνε όλα καλά στη ζωή και δεν έχουν πετύχει σε όλες τους τις προσπάθειες. Δεν έχουν απαραίτητα ψηλό εισόδημα και παραμυθένια οικογενειακή ζωή. Έχουν γκρεμοτσακιστεί σε φιλίες κι έχουν πονέσει σε έρωτες. Έχουν θυμώσει με ατυχίες κι έχουν απογοητευτεί από ανθρώπους. Μα κάνουν κάτι απλό για να τα ξεπεράσουν. Σηκώνονται, σκουπίζουν τη σκόνη απ’ τα γόνατα και χαμογελούν στον εχθρό. Δεν κλαψουρίζουν, δε μιζεριάζουν, δε μένουν στάσιμοι, δε μοιρολατρούν.
Ο αληθινά αισιόδοξος άνθρωπος δεν εγκαταλείπει τα όπλα μα παλεύει με την προοπτική ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν. Όλοι οι άνθρωποι έχουν συναντήσει ή θα συναντήσουν εμπόδια. Δεν υπάρχει facecontrol για τους απαισιόδοξους. Οι αισιόδοξοι όμως, έχουν πείσμα να αγωνιστούν ξανά μετά την κατρακύλα και διαθέτουν αυτοπεποίθηση ότι θα τα καταφέρουν.
Έχουν ένα ιδιαίτερο τρόπο να ερμηνεύουν την αποτυχία ως δεύτερη ευκαιρία να πετύχουν την επόμενη φορά. Θεωρούν τις αναποδιές ως δεδομένα της καθημερινότητας που χρειάζεται να αντιμετωπίζονται με προσπάθεια και καλή καρδιά. Αντί να κοιτάνε με αρνητισμό τα λάθη του κόσμου ρίχνουν ματιά στα θετικά του και τα κάνουν τρόπο ζωής. Αναγνωρίζουν τις δυνατότητές τους αλλά και τις αδυναμίες τους, μα πιστεύουν ένα κλικ παραπάνω στις πρώτες. Υποδέχονται τις αλλαγές στη ζωή τους επιλέγοντας τις θετικές πλευρές αυτών κι είναι ανοιχτοί να μάθουν μέσα απ’ τα λάθη τους, να βελτιώσουν και να βελτιωθούν.
Η αισιοδοξία με επιμονή λειτουργεί σαν κινητήρια δύναμη για την επιτυχία. Το πρωί σηκώνονται μόλις ακούσουν το ξυπνητήρι χωρίς να κατσουφιάσουν για το πόσα πράγματα έχουν να κάνουν μες στη μέρα αλλά για το πόσα έχουν να ανακαλύψουν ακόμα. Είναι δημιουργικοί στη δουλειά τους κι αξιοποιούν κάθε κατάσταση επιλέγοντας να εστιάσουν σε μια θετική έκβαση παρά να προκαταβάλουν ένα αρνητικό αποτέλεσμα.
Κτίζουν όνειρα χωρίς να φοβούνται τι θα χάσουν αλλά σκεπτόμενοι τι θα κερδίσουν. Δεν τους νοιάζει αν δεν τα καταφέρουν, τους αρκεί να προσπαθήσουν. Ζουν το παρόν και κάνουν ό,τι θα τους γεμίσει με διάθεση, ακόμα κι αν είναι να φάνε παγωτό μες στο χειμώνα ή να πάνε ψάρεμα όταν οι άλλοι κοιμούνται. Δε λένε ποτέ πως η ζωή τους αδίκησε μα πως αυτοί την αδίκησαν που δεν την εκτίμησαν κάποιες φορές. Κάθε μέρα που ξημερώνει φέρνει νέες ευκαιρίες και κάθε αύριο ίσως είναι καλύτερο απ’ το χθες.
Αισιόδοξοι άνθρωποι είναι όσοι βλέπουν φως στο τούνελ κι ας κάηκε το ρεύμα, όσοι βλέπουν καλλιεργήσιμη μια καμένη γη κι όσοι ζούνε στο υπόστεγο μα παρ’ όλα αυτά μπορούν να κοιτάνε ακόμα το φεγγάρι.
Πηγή: pillowfights.gr
Διαβάστε επίσης
