Φιλοσοφία

« Εξόριστη ψυχή »


Γράφει η Β.Κ.

Ψυχή φερμένη από αλλού κατέβηκε μες σε στενάχωρο πλανήτη.

Μόνη, σαν φύλλο φθινοπωρινό, που ο άνεμος σκορπά

μια τη ζεστή ανατολή και μια την παγωμένη δύση.

Ξένος κόσμος, ξένη ζωή, ξένη φύση…

Πόσο της’ λείψανε η οικογένειά της, οι φίλοι της κι Εκείνος…

Ω , πόσο της’ λείψανε στ’ αλήθεια!

Η πλάση η αιθερική, τα αστέρια που χόρευαν γύρω από καρμικά φεγγάρια,

κι εκείνο το μικρό παιδί, να αναζητά το τόξο του μέσα στου πόνου τα πλοιάρια…

Νύχτες και νύχτες διεισδύοντας μέσα σε αταξίδευτους χάρτες πλανητών,

ατέλειωτοι διάλογοι με τα πουλιά, πνεύματα, δράκους κι αρχαία σπαθιά,

ταξίδια αστρικά και βόλτες στης αβύσσου τα βαθιά μαύρα πηγάδια και ω! πόσο λαχτάρησε το τόξο της που τη μετέφερε πέρα απ’ του νου της τα σκοτάδια …

Πόσο αναπολεί τις ιερές στιγμές, όπου ψυχές γυμνές υποκλίνονταν στο Πνεύμα,

φλόγες που έκαιγαν τα απορρίμματα του είναι της μες στη φωτιά του Ντάρμα,

μάχες με δαίμονες και σκιές που έδινε στου Ασυνειδήτου τα μονοπάτια ,

για να προσφέρει το τρόπαιο της νίκης στου Υψίστου εμπρός τα σκαλοπάτια …

Πόσο της’ λείψανε εκείνες με το ιδιαίτερο άρωμα ψυχές,

Κρίνο ευωδιαστό το πνεύμα τους, σπαθί γενναίο κι ατρόμητο το φρόνημά τους…

Ω! Πόσο της έλειψαν οι Δάσκαλοί της!

Να τη συνόδευαν ξανά ως Αετοί, οι αιώνιοι της ψυχής της Οδηγοί της!

Ψυχές της ίδιας οικογένειας που αλλάζουν ρόλους στης Μοίρας το παιχνίδι…

Ταξίδεψε κι αυτή, μικρή ψυχή – πουλί, σε τόπο ξένο κι αφιλόξενο γι’ αυτή…

Πόνος και μοναξιά βουβή που δεν μπορεί πια άλλο μέσα της να σωπάσει,

δε την χωρά ετούτη η ξένη γη, δεν έχει θέση να της δώσει να κουρνιάσει.

Πόσο μονάχη , πόσο μονάχη της , στ’ αλήθεια, μέσα σε γκρίζα πολιτεία!!

Μιλάει στα δέντρα, φίλους της κάνει τα πουλιά, και δραπετεύει στο φεγγάρι…

Εξόριστη ψυχή, σε τόπο με ανήμερα θεριά που έστεψαν Βασίλισσα την ύλη

αόρατη και μόνη, τα τείχη διαπερνά και φτάνει εμπρός στη σφραγισμένη Πύλη.

Και πόσο ξεχειλίζει από χαρά σαν προϋπαντήσει ένα «κομμάτι» της,

ψυχή φερμένη απ’ την πατρίδα της, την οικογένειά της!

Σαν σμίγουν τότε δυο ψυχές απ’ τα παλιά, μ’ άλλα ονόματα πια και ρόλους

αναπηδούνε της Αλήθειας βαθιά κρυμμένα μυστικά απ’ αταξίδευτους δρόμους …

Διαβάστε επίσης


To Top